Όσο κι αν λατρεύω το γράψιμο, όσο κι αν η συγγραφή είναι τρόπος ζωής για μένα, φοβάμαι πως, αν πάψουν να διαβάζουν τη γραφή μου, θα στερέψει η πένα μου. Και άρθρα σαν αυτό της Σταυρούλας Παπασπύρου την Κυριακή στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ με γεμίζουν θλίψη και αγωνία. Ποιο το νόημα της ύπαρξης ενός συγγραφέα, όταν εκ των πραγμάτων απαξιώνεται το έργο που παράγει; Θα γίνει και ο συγγραφέας «είδος προς εξαφάνιση», με ό,τι συνεπάγεται για τον πολιτισμό του ανθρώπου;
Έντυπη Έκδοση
Επτά, Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010
Δεν διαβάζουν, δεν διαβάζουν
Στο «νέο σχολείο» που οραματίζεται η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας από φέτος κιόλας «καθιερώνεται ο θεσμός της φιλαναγνωσίας»: Ενα πρόγραμμα που θα εφαρμόζεται στις δύο πρώτες τάξεις του δημοτικού, με στόχο τη «σταδιακή εδραίωση μιας φιλικής σχέσης των μικρών μαθητών με το λογοτεχνικό βιβλίο».
Από μόνη της, η κίνηση είναι καλοδεχούμενη. Ποιο είναι όμως το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσεται; Και κατά πόσο μια τέτοια παρέμβαση μπορεί ν' απαλλάξει την ανάγνωση από τη ρετσινιά της αγγαρείας;
Τους κερδίζει ο υπολογιστής
Το ότι οι έφηβοι, ειδικά τ' αγόρια, δεν διατηρούν και τις καλύτερες σχέσεις με τη λογοτεχνία το έχουμε διαπιστώσει εδώ και χρόνια, τουλάχιστον εμπειρικά. Αν κρίνουμε όμως από τ' αποτελέσματα πρόσφατα δημοσιευμένης έρευνας του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, η παραπάνω διαπίστωση επιβεβαιώνεται πανηγυρικά. Η μεγάλη πλειονότητα των μαθητών του γυμνασίου από κάθε γωνιά της Ελλάδας που συμμετείχαν σ' αυτήν -συμπληρώθηκαν πάνω από 25.000 ερωτηματολόγια- δεν το κρύβουν: σε ποσοστό 75% ομολογούν πως διαβάζουν λίγο ή καθόλου λογοτεχνικά βιβλία και ένας στους τέσσερις εμφανίζεται να διαβάζει πολύ, βασικά πεζογραφία.
.....................................
Ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=217956
Σχόλια που ακολούθησαν την κοινοποίηση τούτης της ανάρτησης στο Facebook:
Σχόλια που ακολούθησαν την κοινοποίηση τούτης της ανάρτησης στο Facebook:
- Giuseppina Di:Βούλα (τολμώ και μιλάω στο ενικό, μια που ο "ιντερνετιακός κώδικας συμπεριφοράς" το επιτρέπει), δεν εκπλήσσομαι που τα παιδιά αρνούνται να διαβάσουν. Είμαι θέμα εκπαίδευσης: αξιέπαινη βέβαια η προσπάθεια του υπουργείου να εντάσσει την φιλαν...αγνωσία στα σχολικά προγράμματα, το πρόβλημα όμως είναι στην εφαρμογή! οι δάσκαλοι, αυτοί τι κάνουν; είναι οι δάσκαλοι που θα είχαν ανάγκη από κάποια "αναβάθμιση λογισμικού" στο εγκέφαλό τους!! αν στην τετάρτη δημοτικού (που παρακολουθεί η κόρη μου) ακόμα δεν έχουν γράψει κανένα "σκέφτομαι και γράφω" και περιορίζονται μόνο στις "αντιγραφές και ορθογραφίες" πως απαιτούμε όλοι να γεννιέται η αγάπη για το γραπτό λόγο; το να γράφουν και το να διαβάζουν ισοδυναμεί με βαρεμάρα. Το σύστημα της αντιγραφής επιπεδώνει τη δημιουργικότητα και σκοτώνει το έμφυτο ένστικτο για την εκμάθηση! και είναι ακριβώς αυτό που κάνει το σχολείο!!
Το μικρό ποσοστό των 25% των παιδιών που δηλώνουν ότι διαβάζουν, αναφέρεται στους λίγους που, μάλλον με την βοήθεια της οικογένεια, κατάφεραν (ηρωικά) να αντιστέκονται στο γενικό κύμα κομφορμισμού και απλοποίηση μυαλών!!
ΔΕΝ, ΔΕΝ πρέπει ένα τέτοιο πράγμα να επιτρέπεται!! Οι δάσκαλοι θα έπρεπε οπωσδήποτε να παρακολουθήσουν ενημερωτικά σεμινάρια, και να ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ εάν και πως εφαρμόζουν τα προγράμματα!! Ο υπουργός προβλέπει καινούρια όμορφα προγράμματα, εντάξει, αλλά ο δάσκαλος τα εφαρμόζει; εδώ είναι το ζήτημα! και αυτό ισχύει και για τους νέους δασκάλους, όχι μόνο για τους ηλικιωμένους ! βέβαια είναι πολύ πιο εύκολο και γρήγορο να διορθώνεις 25 κειμενάκια αντιγραφής αντί 25 εκθεσούλες! και οι δάσκαλοι δεν έχουν κανένα λόγο ή κίνητρο ή ανάγκη να "κουραστούν" παραπάνω. Δεν μπορεί όλο το εκπαιδευτικό σύστημα να βασίζεται στην προσωπική πρωτοβουλία των λίγων, ελάχιστων θα έλεγα εκπαιδευτικών που κάνουν σωστά τη δουλειά τους!!
Συγνώμη εάν εκφράζω μεγάλη κακεντρέχεια σε αυτό το θέμα! αλλά το ζω καθημερινά με την κόρη μου. Εδώ και δυο χρόνια περίπου (επαναλαμβάνω, είναι στην τετάρτη δημοτικού) έχει αποκτήσει μια άρνηση προς την ανάγνωση και το διάβασμα. Εγώ παλεύω, αλλά αν δεν έχω καμιά βοήθεια/υποστήριξη από το σχολείο, φοβάμαι ότι θα την χάσω την μάχη!!
Nelli Nezi:
Δε θα άλλαζα με τίποτα το άρωμα των σελίδων ενός βιβλίου με τις σελίδες του υπολογιστή.....αλλά.......- ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ:
Πιθανότατα θα γίνει και αυτό.Αν ο πολιτισμος μας συνεχίσει να υπάρχει,το βιβλίο με την μορφή που γνωρίσαμε εμεις θα εκλείψει.Οι άνθρωποι θα βρούν άλλους τρόπους μετάδοσης της γνώσης.Άλλο αν δεν μας αρέσει εμας....
- Voula Mastori:
Το θέμα είναι ότι τα παιδιά αρνούνται να διαβάσουν λογοτεχνικά βιβλία -χάρτινα ή ηλεκτρονικά. Ο τρόπος που θα μυηθεί το παιδί στην ανάγνωση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα σχέση του με το εξωσχολικό βιβλίο - ακόμη κι αν έχει προηγηθεί μέχρι τότε σωστή διαπαιδαγώγηση. Μετά ακολουθεί η μεταλαμπάδευση της φιλαναγνωσίας. Ποιος και πώς θα το κάνει αυτό; Κι επειδή έχω συναντήσει φωτισμένους δασκάλους που έχουν κάνει θαύματα, μπορώ να πω ότι το μέλλον της φιλαναγνωσίας εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το εκπαιδευτικό σύστημα - ίσως και αποκλειστικά από αυτό.
- Leia Vitali:
Θα αντισταθούμε.
Eleni Dikeou:
Τι λόγια είναι αυτά; Φυσικά και οι άνθρωποι, για όσο θα υπάρχουν ως "ανθρωποι" δεν θα σταματήσουν να "διαβάζουν".
Ούτε εμείς θα πάψουμε να γράφουμε!
Stavrakas Mav:
ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΝΑ ΜΗ ΑΦΙΣΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ Η ΠΕΝΑ ΣΟΥ,ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ,ΣΤΑΜΑΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΦΟΒΑΣΕ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕ
Στέλιος Αρώνης:
Κακά τα ψέματα, η φιλαναγνωσία ξεκινάει από το σπίτι! Υπάρχουν σπίτια που δεν έχουν βιβλιοθήκες! Δυστυχώς γνωρίζω αρκετά!Στο πολυτελές εσωτερικό τους δεν κυκλοφορούν βιβλία! Πώς θα γαλουχηθούν λοιπόν τα παιδιά που ζουν εκεί μέσα; Αντιθέτως, στα σπίτια που φιλοξενούν μέσα τους βιβλιοθήκες (όχι βέβαια για διακοσμητικούς λόγους) τα παιδιά συνηθίζουν να διαβάζουν!
Katerina M Barbaci:
Απόλυτα σωστό, και τα σπίτια χωρίς βιβλιοθήκη είναι δυστυχώς πάρα πολλά! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο συγγραφέας θα σταματήση το έργο του.
Eleni Lintzaropoulou:
Αγαπητή Βούλα, ενδιαφέρον το άρθρο και ακόμη πιο ενδιαφέροντα τα ερωτήματά του ως προς το ρόλο και του καθηγητή και την διάρθρωσης της ύλης... Τα παιδιά δεν ακούν υποδείξεις, απλά βλέπουν και μιμούνται πράξεις. Διδάσκονται από το δικό μας πάθος-γονέων και εκπαιδευτικών- και φυσικά οι φιλολογισμοί απέναντι στη λογοτεχνία αφαιρούν όλους τους χυμούς της γραφής. Δυστυχώς, το πάθος του εκπαιδευτικού δεν είναι ικανά τα αναλυτικά προγράμματα να το εμπνεύσουν. Χρειάζεται λοιπόν άλλη μεθοδολογία και φυσικά εκσυγχρονισμός. Νέες τεχνολογίες, φρέσκες μέθοδοι και ξεκάθαροι στόχοι. Όσο για τους γονείς... προϊόντα και αυτοί είναι του σχολείου της δικής τους εποχής.
- Dimitrios Mexis:
γιατι επειδη δεν θα ανηκει σε καποιον εκδοτικο οικο σαν οικοσιτπ.ο συγγραφεας νομιζω γραφει για να μοιραστει αυτα που εχει μεσα του.απλως το μεσον αλλαξε κ θα ανεβη τρομερα ο πηχυς.Το χθες-σημερα τελος μονο το αυριο υπαρχει απο εδω κ περαLilian Simou II:Πολύ ενδιαφέρον θέμα, όπως και βαθύς ο προβληματισμός. Η παιδεία σαφώς δεν περιορίζεται στην αποστήθιση κάποιων κειμένων. Το βιβλίο είναι αγάπη που καλλιεργείται στο πέρας του χρόνου. Η μυρωδιά του χαρτιού, είναι έρωτας.
Θα έλεγα πως είναι ...ωραίο να διατηρήσουμε αυτή την συγκίνηση, προκειμένου να την αναμεταδώσουμε στα παιδιά μας. Και μακάρι οι εκπαιδευτικοί να ήταν όλοι άνθρωποι με μεράκι για να το μεταλαμπαδεύσουν στους μαθητές. Στην ουσία, κατά την γνώμη μου, αυτό είναι Παιδεία.
- Lefteris Zois:Πως είναι δυνατόν θέματα όπως : Θρησκευτική ζωή, λαογραφία, οι φίλοι μας τα ζώα, εθνική ζωή (σε ένα πολυπολιτισμικό πια περιβάλλον), η βιοπάλη, ο καημός της ξενιτιάς (???) , να προσελκύσουν τον σημερινό μαθητή του γυμνασίου στο αυτόβουλο διάβασμα ?
Νομίζω ότι η άποψη της κ. Μάστορη, πως το εκπαιδευτικό σύστημα έχει την μεγαλύτερη, αν όχι την συνολική, ευθύνη για το δυσοίωνο μέλλον της φιλαναγνωσίας στα Ελληνικά σχολεία, καλύπτει πλήρως το θέμα.Maria Drimi:Είναι και τα σχολικά βιβλία διαρθρωμένα κατά έναν χαοτικό τρόπο, έτσι ώστε να μην παρουσιάζουν στα παιδιά έναν βασικό σκελετό της λογοτεχνικής παραγωγής του παρόντος και του περασμένου αιώνα. Το περσινό βιβλίο Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α...' Γυμνασίου είχε μέχρι και ανακοινώσεις από κινηματογράφους για επερχόμενες ταινίες, ως κείμενα για μελέτη... Από την άλλη, ο μέσος μαθητής των πρώτων τάξεων του Γυμνασίου δεν ξεχωρίζει καλά-καλά τον Ελύτη, τον Σεφέρη και τον Καζαντζάκη. Ούτε σαν ονόματα. Πώς να εντυπωσιαστεί και να ενδιαφερθεί να διαβάσει περισσότερο ο έφηβος; Από τα καθημερινά ασήμαντα γραπτά που γεμίζουν τα σχολικά εγχειρίδια ως δείγματα νεοελληνικής γραφή
Αδαμαντία Ξηρίδου:Eπιτρέψτε μου να εκφράσω μια αιρετική ,καθώς φαίνεται, άποψη:δεν πιστεύω ότι στο παρελθόν οι μαθητές (εμείς,ας πούμε, ή οι γονείς μας ή πάρτε όποιο δείγμα θέλετε ) είχαν πιο αναπτυγμένο αίσθημα φιλαγνωσίας απο τα σημερινα παιδιά. Πάντα λίγοι διάβαζαν κι ακόμη λιγότεροι συνέχιζαν να διαβάζουν στην ενήλικη ζωή τους. Το απογοητευτικό για την εποχή μας είναι ότι θα ΑΝΑΜΕΝΑΜΕ μετά απο τόσα μέσα που υπάρχουν (πολυ περισότερα βιβλία κλπ) να έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον τα παιδιά (όπως κι ο ισημερινοι ενηλικες) για το βιβλίο..Με την κριτική, που εκφράσατε για το εκπ.συστημα κλπ δε διαφωνω διόλου,εννοείται.Και την ίδια θέση έχω και για όσα λένε για τους σημερινούς νέους ότι έχουν φτωχό λεξιλόγιο ή ότι είναι ανώριμοι .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου