Μια από τις ανησυχίες μου για το νέο βιβλίο που γράφω για ενήλικες είναι μήπως χαρακτηριστεί “γυναικεία” λογοτεχνία. Αλλά η πιο μεγάλη ανησυχία μου είναι μήπως γίνει... “μπεστ-σέλερ”! Και τούτο, διότι τα περισσότερα βιβλία σήμερα που γίνονται μπεστ σέλερ είναι (πράγματι) ή χαρακτηρίζονται (αυθαίρετα ή μη) ως άρλεκιν.
Εδώ θα πρέπει να δηλώσω ευθαρσώς ότι εκτιμώ και σέβομαι τους συγγραφείς που γράφουν βιβλία τύπου άρλεκιν. Είναι αυθεντικοί στο είδος τους και απόλυτα ταλαντούχοι, γι' αυτό, άλλωστε, κι έχουν αυτή την ανταπόκριση στο αναγνωστικό κοινό τους. Πρέπει να έχεις το ταλέντο για να γράψεις ένα “γνήσιο” άρλεκιν, διότι οι αναγνώστες άρλεκιν δεν “τσιμπάνε” τις απομιμήσεις.
Τώρα θα μου πείτε γιατί ανησυχώ μήπως χαρακτηριστεί το βιβλίο μου άρλεκιν; Διότι προσωπικά δε μου αρέσει αυτό το είδος και γι' αυτό δε θέλω να γράφω έτσι. Συνήθως γράφουμε αυτά που θέλουμε να διαβάσουμε. Εξάλλου, θεωρώ τον εαυτό μου ανίκανο να γράψει τέτοιου είδους βιβλία. Οπότε, εάν ένα βιβλίο μου χαρακτηριστεί ως άρλεκιν, αυτό θα σημαίνει ότι θα έχω αποτύχει στο είδος που έχω επιλέξει να υπηρετώ.
Υπάρχουν, φυσικά, περιπτώσεις όπου ένα βιβλίο με λογοτεχνικές αρετές αποδεκτές από “ειδικούς” και μη να γίνει μπεστ σέλερ. Αυτές όμως είναι εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου