Γυναικεία (?) λογοτεχνία

Καταρχήν θα ήθελα να δηλώσω ότι δέχομαι τον διαχωρισμό σε αντρικό-γυνακείο μόνο όταν αυτός αφορά τις δημόσιες τουαλέτες, και τούτο για καθαρά χρηστικούς λόγους. Μέχρι τώρα έχουν γίνει αρκετές ρωγμές στο απαρτχάιντ των δύο φύλων –αμφίεση, χρώματα, εργασία, παιχνίδια, χόμπι...–, αλλά στη συγγραφή εξακολουθεί να υπάρχει η κατηγορία (ή κατηγόρια?) «γυναικεία λογοτεχνία».

«Γυναικεία λογοτεχνία» μπορεί χοντρικά να έχει πέντε σημασίες  – ότι το συγκεκριμένο βιβλίο:

1.     είναι γραμμένο από γυναίκα ή

2.     ότι έχει απλά τίτλο που παραπέμπει στο γυναικείο φύλο ή

3.     ότι το θέμα του είναι γυναικείο ή

4.     ότι το θέμα του ενδιαφέρει μόνο γυναίκες ή

5.     όλα μαζί τα παραπάνω!

Όταν ένα βιβλίο είναι κάτι από τα τρία πρώτα ή και τα τρία αυτά μαζί, ο χαρακτηρισμός του ως «γυναικεία λογοτεχνία» μπορεί καλοπροαίρετα να γίνει αποδεκτός. Όμως, αν ένα βιβλίο τοποθετηθεί στην τέταρτη ή (ακόμη χειρότερα!) στην πέμπτη κατηγορία, τότε αυτόματα χάνει (δίκαια ή άδικα) τη λογοτεχνική του αξία και ο χαρακτηρισμός του ως «γυναικεία λογοτεχνία» απλά σημαίνει «ροζ μυθιστορία».