Εύα (Βούλα) Μάστορη

˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥

Συγγραφέας παιδικών & εφηβικών βιβλίων

˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ٠

Ιστολόγιο με απόψεις για την παιδική λογοτεχνία, βιβλία, κριτικές/παρουσιάσεις βιβλίων της Εύας Μάστορη, σχολικές επισκέψεις, προτάσεις προώθησης φιλαναγνωσίας, φωτογραφίες...

.

.

*

˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•✿•●♥●•٠

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

Συνέντευξη στο ThinkFree


 

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΡΩΤΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΠΑΝΤΑ
Η Βούλα Μάστορη στην Έλενα Αρτζανίδου!


1.Ποιό είναι το στίγμα του τελευταίου σας βιβλίου για ενήλικες;
Δηλώνεται αυτό κάπως και με τον τίτλο του, «Γυναίκα μπονσάι»: Είναι η τεχνική μπονσάι, δηλαδή το «κλάδεμα» και ο περιορισμός/προσαρμογή σε συγκεκριμένα πλαίσια που επιβάλλει η ζωή στο άτομο.
 
2.Πείτε μας πέντε λόγους για να το διαβάσουν οι αναγνώστες.
Για να περάσουν καλά.
Για να πάρουν μια γεύση από Ιαπωνία και από τη φιλοσοφία της.
Για να δουν πώς μερικά άτομα αντιδρούν στην τεχνική μπονσάι.
Για να σκεφτούν πώς οι ίδιοι αντιδρούν ή έχουν αντιδράσει στην τεχνική μπονσάι.
Για να γίνουν κοινωνοί της αιώνιας σχέσης «Μάνα-Κόρη».
3.Ποιοί ήρωες σας ταλαιπωρούν περισσότερο της παιδικής/εφηβικής λογοτεχνίας ή ενηλίκων;
Δε με ταλαιπωρεί κανένας ήρωάς μου. Μόλις αυτονομηθεί, απλά τον ακολουθώ και απολαμβάνω την περιπέτεια της συγγραφής.
 4.Τι δεν μπορείτε με τίποτε να αποχωριστείτε;
Τη γραφή.
 5.Πείτε μας τρία πράγματα που σας θυμώνουν και τρία που θα θέλατε αμέσως να αλλάξετε στην εποχή μας.
Με θυμώνουν το ψέμα, η αδικία και η υπεροψία.
Θα ήθελα να αλλάξω το κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα.
 6.Τι μπορεί να προσφέρει η Λογοτεχνία ειδικά σήμερα.
Απόλαυση και περίσκεψη, όπως πάντα.
 7.Σκεφτήκατε ποτέ να εγκαταλείψετε την έκδοση βιβλίων σας και αν ναι γιατί!
Ναι, για ένα διάστημα δέκα μηνών ήμουν έτοιμη να την εγκαταλείψω. Αιτία ένα βαρύ πένθος, που ευτυχώς φαίνεται να μη βαραίνει πια την πένα μου τουλάχιστον.

Δεν υπάρχουν σχόλια: