“Το κλειδί για να γράψεις παιδικό βιβλίο είναι να γίνεσαι παιδί”
Η γνωστή συγγραφέας Βούλα Μάστορη που θα βρίσκεται αύριο στο Ηράκλειο, μιλά στην “Π”
Της Κατερίνας Μυλωνά
Να μπορείς να γίνεσαι παιδί είναι το «κλειδί» για ένα συγγραφέα παιδικών βιβλίων. Το παραπάνω επισημαίνει η αγαπημένη συγγραφέας, Βούλα Μάστορη, η οποία θα βρίσκεται αύριο, Πέμπτη 17 Νοεμβρίου, στις 6.30 το απόγευμα στο βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκη.
Μαζί της θα είναι η κ. Μαρία Δασκαλάκη, από το Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής.
Η συνέντευξη που η γνωστή συγγραφέας παραχώρησε στην «Π» έχει ως εξής:
Γιατί αποφασίσατε να υπηρετήσετε την παιδική λογοτεχνία;
«Ίσως γιατί πεινούσα για βιβλία όταν ήμουν παιδί ή ίσως γιατί κατά βάθος δε μεγάλωσα ποτέ ή ίσως γιατί με “ανάγκασε” με το δικό του τρόπο ο πρώτος μου γιος να γράφω ιστορίες ή ίσως γιατί ο πατέρας του (που δεν υπάρχει πια) δάκρυσε από καμάρι όταν του διάβασα την πρώτη μου αδέξια ιστοριούλα...»
Πώς ένας συγγραφέας παιδικών βιβλίων ξέρει πώς να «μιλήσει» στα παιδιά;
«Απλά, όταν γράφει για παιδιά, γίνεται κι αυτός παιδί και τους μιλάει σαν ίσος προς ίσον. Η δυσκολία είναι να μπορείς να γίνεσαι παιδί και να σκέφτεσαι σαν παιδί. Αλλά αυτό είναι και το κλειδί για να γράψεις ένα παιδικό βιβλίο.»
Ο θάνατος του πατέρα σας έχει επηρεάσει τη ζωή και το έργο σας. Θεωρείτε πως οι συγγραφείς γράφουν βάσει των βιωμάτων τους;
«Είναι αναπόφευκτο τα βιώματα ενός συγγραφέα να χρωματίζουν το έργο του. Ακόμη κι όταν δε βασίζεται σε δικά του βιώματα, υιοθετεί βιώματα άλλων - φανταστικών ή πραγματικών χαρακτήρων του.»
Θα γράφατε ένα παιδικό βιβλίο για την κρίση; Πώς θα εξηγούσατε στα παιδιά τι συμβαίνει;
«Η κρίση είναι ένα θέμα που αφορά εμάς τους ενήλικες, αλλά μοιραία έχει αντίκτυπο στα παιδιά. Με αυτόν τον αντίκτυπο, λοιπόν, θα ασχολιόμουν, εάν έγραφα ένα σχετικό βιβλίο, και την εξήγηση θα την άφηνα σε κείνα. Άλλωστε, “τα παιδιά τα ξέρουν όλα”...»
Το έργο σας έχει γνωρίσει πολλές διακρίσεις, με βασικότερη την υποψηφιότητα στο βραβείο Άντερσεν, τι σημαίνουν για σας;
«Οι διακρίσεις που τύχαινα στο ξεκίνημά μου επιβεβαίωναν κατά κάποιο τρόπο την επιλογή μου να ασχοληθώ με τη συγγραφή και με ενθάρρυναν να συνεχίσω. Και νομίζω ότι αυτές τις διακρίσεις ένας συγγραφέας τις χαίρεται πολύ περισσότερο από όσες άλλες έρχονται στη συνέχεια και οι οποίες απλώς τον επιβραβεύουν για κάποιο βιβλίο του. Διακρίσεις όμως, όπως η υποψηφιότητα για το Διεθνές Βραβείο Άντερσεν, οι οποίες αφορούν το συλλογικό του έργο, για μένα είναι το ίδιο σημαντικές όπως εκείνες που έτυχα στο ξεκίνημά μου, έστω κι αν δεν επηρεάζουν πλέον τη συγγραφική μου πορεία.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου