Γενέθλια τριάντα χρόνων για την Εταιρεία Συγγραφέων

 Αντιγράφω από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_29/11/2011_416938

Τριάντα χρόνια διεκδικήσεων για την αναγνώριση του συγγραφέα και τιμητικές συντάξεις.



Τριάντα χρόνια ζωής κλείνει φέτος η Εταιρεία Συγγραφέων, αλλά το κράτος εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει τον συγγραφέα ως εργαζόμενο και ως επαγγελματία, αγνοώντας οποιοδήποτε πιθανό του δικαίωμα και εγκλωβίζοντάς τον στο ασφυκτικό καθεστώς του ΤΕΒΕ.

Η Εταιρεία Συγγραφέων ιδρύθηκε σε συνθήκες που μοιάζουν πολύ με τις σημερινές, παρατήρησε σε συνέντευξη Τύπου χθες ο πρόεδρός της Αλέξης Ζήρας, αλλά κατόρθωσε να δώσει βάρος στο ζήτημα της ελευθερίας της έκφρασης, απαλλαγμένη από κρατικές, κομματικές ή οικονομικές χειραγωγήσεις. Κατά τη διάρκεια του τριακονταετούς βίου της η Εταιρεία Συγγραφέων αγωνίστηκε για τα ασφαλιστικά και τα πνευματικά δικαιώματα, δεν πίεσε, όμως, όσο χρειαζόταν κυβερνήσεις και κόμματα, συνέχισε ο Ζήρας, για να καταλήξει πως στο μέλλον η Εταιρεία θα πρέπει κατά πάσα πιθανότητα να προσανατολιστεί προς την εικόνα και τον ρόλο του συγγραφέα ως πολίτη του κόσμου.

Οι συγγραφείς παραμένουν νομικά απροστάτευτοι και ανυπεράσπιστοι, τόνισε ο τέως πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων Θανάσης Βαλτινός, παρατηρώντας ότι παρά τις χρόνιες προσπάθειες, κανένας υπουργός δεν δέχτηκε ποτέ να προωθήσει τον οποιονδήποτε νόμο. Ο συγγραφέας είναι δραματικά μόνος του, συμπλήρωσε ο Βαλτινός: «Όσο για το υπουργείο, δεν έχει και δεν πρόκειται να δώσει λεφτά για τους συγγραφείς. Εκείνο για το οποίο έχει νόημα τώρα να αγωνιστούν οι συγγραφείς είναι η διεκδίκηση των τιμητικών συντάξεων και το αίτημα για την επαναλειτουργία της αρμόδιας επιτροπής».

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να οριστεί η επαγγελματική ιδιότητα του συγγραφέα, υπογράμμισε από τη μεριά του ο Βασίλης Βασιλικός, που έχει επίσης διατελέσει πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων. Το μόνο παρήγορο τον τελευταίο καιρό, σημείωσε ο Βασιλικός, είναι οι εισπράξεις που κάνει ο ΟΣΔΕΛ για λογαριασμό των συγγραφέων, αλλά κι αυτό δεν ξέρει κανείς πόσο θα μπορέσει να συνεχιστεί.
Στο θέμα της επαγγελματικής παραγνώρισης του έλληνα συγγραφέα αναφέρθηκε και η Ρέα Γαλανάκη, λέγοντας με τη σειρά της πόσο καίρια είναι η ανάγκη για παροχή τιμητικών συντάξεων τη στιγμή κατά την οποία το υπουργείο Πολιτισμού αρνείται πλέον ευθέως τη συνδρομή του στη διασφάλισή τους.

Νόμοι για την επαγγελματική κατοχύρωση υπάρχουν, είπε η Ρούλα Κακλαμανάκη, αλλά έχουν καταστεί δυστυχώς ανενεργοί και ουδείς ενδιαφέρεται να τους ενεργοποιήσει: ο σημαντικότερος είναι εκείνος που προβλέπει την υπαγωγή του συγγραφέα στο ΤΕΒΕ με καθεστώς κατά το ήμισυ (και εξ ολοκλήρου όπως σήμερα) συνεισφοράς.

Κλείνοντας, ο Κώστας Μουρσελάς έκανε λόγο για την ιδεολογική και κομματική ανεξαρτησία της Εταιρείας Συγγραφέων από τα χρόνια της ίδρυσής της μέχρι σήμερα. Στο πνεύμα ανεξαρτησίας της Εταιρείας επέμειναν όλοι οι ομιλητές ενώ η Γαλανάκη και ο Βαλτινός είπαν πως ο συγγραφέας κάνει σε καιρούς κρίσης αυτό που κάνει πάντα: γράφει. Και το γράψιμό του δεν θα γίνει καλύτερο ή χειρότερο εξαιτίας της κρίσης, κατέληξε η Γαλανάκη.