Εύα (Βούλα) Μάστορη

˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥

Συγγραφέας παιδικών & εφηβικών βιβλίων

˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ٠

Ιστολόγιο με απόψεις για την παιδική λογοτεχνία, βιβλία, κριτικές/παρουσιάσεις βιβλίων της Εύας Μάστορη, σχολικές επισκέψεις, προτάσεις προώθησης φιλαναγνωσίας, φωτογραφίες...

.

.

*

˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•✿•●♥●•٠

Τρίτη 7 Μαΐου 2013


Στις 26 Απριλίου 2013 συνάντησα την Α1΄τάξη του 5ου γυμνασίου Ρόδου, όταν το σχολείο πρακτικά είχε κλείσει για τις πασχαλινές διακοπές.Τα παιδιά είχαν διαβάσει το βιβλίο "Μελλόντια, το κορίτσι που γεννήθηκε στο μέλλον". Η συζήτηση γύρω από το βιβλίο και τη δουλειά μου έγινε με προβολή βίντεο, μουσική παραδοσιακή που έπαιξαν τα παιδιά, με τραγούδι όλων μας, με ανάγνωση δύο εξαίρετων μαθητικών εργασιών πάνω στην ιστορία της Μελλόντιας και τέλειωσε με μπουφέ που είχαν ετοιμάσει με πολλή αγάπη τα παιδιά και οι γονείς τους. Φυσικά όλα όσα έγιναν  έγιναν διότι τα ενέπνευσε ο χαρισματικός δάσκαλός τους. Πάντα (θα το επαναλάβω για πολλοστή φορά) πίσω από έναν ταλαντούχο μαθητή υπάρχει ένας εμπνευσμένος δάσκαλος...

Αυτές είναι οι δύο εργασίες:

Α΄: 
Γεια σας,
 Είμαι η Μελλόντια… ένα κορίτσι που γεννήθηκε στο
΄΄μέλλον΄΄, έζησε πολύ γρήγορα τη ζωή της στο ΄΄παρόν΄΄ και μετά τον κυτταρικό της θάνατο μεταφέρθηκε ξανά στο ΄΄μέλλον΄΄ ή σε κάποιο άλλο χρόνο, δεν έχει σημασία. Σας φαίνονται περίεργα όλα αυτά; Μα βέβαια όχι! Όλοι μας ανήκουμε στο σύμπαν σε έναν άπειρο χώρο, όπου ο χρόνος είναι επίσης άπειρος! Σε διαφορετικές στιγμές του χρόνου λοιπόν, ο καθένας μεταφέρεται σε κάποιον τόπο, όταν έχει εξασθενίσει η ζωή του στον προηγούμενο τόπο όπου βρισκόταν!
Εγώ λοιπόν αυτή τη φορά γεννήθηκα στον πλανήτη Γη, το έτος 1992! Έζησα, εξασθένισε το σώμα μου και μεταφέρθηκα αλλού! Μα, ναι αγαπημένοι μου φίλοι… τόσο γρήγορα! Δεν νομίζετε πως τα 80, τα 90 ή τα 100 ακόμη χρόνια του σύμπαντος, είναι ελάχιστα; Μόνο η Γη μετράει μερικά δισεκατομμύρια χρόνια! Η ζωή περνάει πολύ γρήγορα, δεν ακούτε και τους μεγαλύτερους που το λένε συχνά; Βέβαια αυτοί δεν καταλαβαίνουν αυτά που τους λέω. Περπατούν όλη την ώρα σκυθρωποί, συχνά με κατεβασμένο βλέμμα και κάνουν υπολογισμούς. Θα έλεγε κανείς πως δεν καταλαβαίνουν ούτε το πώς περνάει ο χρόνος, ούτε το σκοπό της ύπαρξής του, ούτε καν σε πιο πλανήτη βρίσκονται.
Γι’ αυτό σας λέω, σημασία δεν έχει ο χώρος και ο χρόνος, μα να ζήσουμε, να αφεθούμε στο ταξίδι, να απολαύσουμε και να χαρούμε την εμπειρία της ζωής. Και να μην λυπηθούμε όταν το σώμα κάποιου εξασθενίσει και χαθεί, γιατί συγχρόνως θα ξεκινήσει ένα άλλο ταξίδι γι’ αυτόν μέσα στο χρόνο και στο χώρο, σαν αυτό που ξεκίνησε ήδη για μένα!!!
Γκιουνά'ι' Καλάρα 5ο Γυμνάσιο Ρόδου τάξη Α'1

Β΄:


Κόσμος  3004 μ.Χ
  …Μία φωτεινή αχτίδα πετάχτηκε από το δείκτη της Φωτοφάνιας και σχηματίζοντας ένα αστραφτερό τόξο, διαπέρασε την χρονοπύλη και πήγε και στάθηκε πάνω στο σβησμένο  << αυτό>> που κρατούσε στα πάνω στο στήθος της η ετοιμοθάνατη. Αμέσως εκείνο αστραποβόλησε όπως παλιά, και τα χέρια που το σκέπαζαν κοκκίνισαν και φέγγρισαν, ενώ την ίδια στιγμή ένα λαμπερό Κ σχηματιζόταν στο μέτωπο της γερασμένης Μελλόντιας…
Γη 1994μ.Χ.
  Όλοι άρχισαν να φωνάζουν αλλά σε λίγο έμειναν ακίνητοι παρακολουθώντας με δέος να σηκώνεται και να βαδίζει σαν υπνωτισμένη προς τον απέναντι τοίχο του δωματίου.  Ξαφνικά, άρχισε να εξαφανίζεται! Όλοι έμειναν αποσβολωμένοι, ανίκανοι να αντιδράσουν…  Όμως, εκείνη τη στιγμή, η μητέρα της Μελλόντια όρμησε και αγκάλιασε αλαφιασμένη την κόρη της.
 Αυτή η πράξη της αποδείχτηκε μοιραία. Με τη φόρα που έπεσε πάνω στην Μελλόντια την παρέσυρε στο πάτωμα. Το "αυτό" έφυγε από τα χέρια της και, αφού έμεινε μερικές στιγμές να αιωρείται λίγα μέτρα πάνω από το έδαφος, εξαφανίστηκε!
Κόσμος 3004 μ.Χ.
  Η Φωτοφάνεια και η Ροζέτα είδαν "το αυτό" να περνάει με ιλιγγιώδη ταχύτητα πάνω από τα κεφάλια τους και να κατευθύνεται προς την επιφάνεια.
  -Εδώ θα σε αφήσω.Η αποστολή μου μόλις τελείωσε και πρέπει να βιαστώ, αν δεν θέλω να καταστραφώ, είπε η Φωτοφάνεια με απρόσμενα ψυχρή φωνή.
  -Ποια…ποια αποστολή; Τραύλισε η Ροζέτα που δεν είχε συνέλθει ακόμα από το απρόσμενο γεγονός.   
  -Εγώ έπρεπε να επιβλέπω τον κόσμο της Μελλόντια, έτσι ώστε όλα να πάνε καλά στη δημιουργία του Πλάσματος του Χρόνου το οποίο εσείς αποκαλείτε  <<αυτό>>. Κρίμα που εξαιτίας του θα χαθούν οι ζωές δύο ατόμων!
Η Ροζέτα πάγωσε. Γύρισε και κοίταξε την Μελλόντια η οποία ήταν σωριασμένη και ακίνητη σχεδόν μπροστά στα πόδια τους.
  -Οχ,όχι! Η Μελλόντια δε…δεν φαίνεται να αναπνέει!
  -Μόλις ανακάλυψες τον πρώτο νεκρό της υπόθεσης. Λυπάμαι πραγματικά που σε λίγο θα καταλάβεις ποιος ακολουθεί…ψιθύρισε η Φωτοφάνεια και χάθηκε απότομα από τα μάτια της Ροζέτας.
  Την έλουσε κρύος ιδρώτας. Τα τελευταία λόγια της Φωτοφάνειας αντηχούσαν στο μυαλό της πανικοβάλλοντάς την.
  Εκείνη τη στιγμή τα εκθαμβωτικά χρώματα που υπήρχαν παντού γύρω της άρχισαν να σβήνουν και να αντικαθιστούνται από ένα τρομαχτικό μαύρο. Ο χρονοκενοχώρος έκλεινε!
  Έδωσε αμέσως το σήμα για να την τραβήξουν πάνω, όμως ήταν πολύ αργά.
  Ενώ το σκοτάδι ετοιμαζόταν να την καταπιεί, ούρλιαξε:
  -Όχι! Αυτό δεν είναι καθόλου δίκαιο! Είναι σκέτος εφιάλτης! Ααααα!
                                  *   *   *
  -Επιτέλους, ξύπνα Ροζέτα! Βλέπεις εφιάλτη!
  -Μπαμά;
  -Έλα σήκω και σου έχω απίστευτα νέα! Ένα κορίτσι από το παρελθόν γεννήθηκε εδώ στο μέλλον!
  -Όχιιι!!!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ,  5ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΡΟΔΟΥ Α1
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: