Εύα (Βούλα) Μάστορη

˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥

Συγγραφέας παιδικών & εφηβικών βιβλίων

˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ٠

Ιστολόγιο με απόψεις για την παιδική λογοτεχνία, βιβλία, κριτικές/παρουσιάσεις βιβλίων της Εύας Μάστορη, σχολικές επισκέψεις, προτάσεις προώθησης φιλαναγνωσίας, φωτογραφίες...

.

.

*

˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿✿˙·٠•●♥ ●●♥●•٠·˙✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•˙✿✿˙•٠•●♥ ●★●♥●•٠•✿•●♥●•٠

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Ψίθυροι αγοριών

Ψίθυροι αγοριώνΚλείνοντας το βιβλίο ένιωσα ένα κύμα ζέστης να πλημμυρίζει το στομάχι μου. Αλάθητο σημάδι ότι το βιβλίο είχε κάνει τη δουλειά του. Ψίθυροι αγοριών, της Βούλας Μάστορη. Ένα μυθιστόρημα – ή περίπου μυθιστόρημα – που κάνει βουτιά στο άδυτο των αγοριών εφήβων για να τους προσφέρει μύηση στην ανδρική φύση τους. Η Βούλα Μάστορη μιλάει για όλα τα σημαντικά με φυσικότητα και με μαγκιά, λέει «βρωμόλογα» χωρίς να κοκκινίζει και μου φαίνεται πως κοιτάει τα νεαρά αγόρια με ένα μείγμα θαυμασμού και μητρικής τρυφερότητας που είναι συγκινητικό – χωρίς να γίνεται καθόλου μελό. Και από την άλλη, επιτέλους μια συγγραφέας, μια μητέρα, μια γυναίκα που λέει ευθαρσώς και με ειλικρίνεια πόσο σημαντικό είναι το συναίσθημα και ο ερωτισμός στο ξεδίπλωμα της σεξουαλικότητας. Ένα βιβλίο που λέει ανοιχτά ότι τα κορίτσια ξεκινάνε το παιχνίδι και βάζουν τους κανόνες σαν πιο… ώριμες που είναι. «Πρώτα θα με αγγίξεις και μετά θα με δεις» του έλεγε, καθοδηγώντας το τυφλό χέρι του στα σημεία που ήθελε εκείνη. Δεν του έδειχνε τίποτε. Τον άφηνε να τα «βλέπει» δια της αφής.» Ένα βιβλίο που μπορεί να βοηθήσει και τα κορίτσια να δουν με μεγαλύτερη συμπάθεια τους συμμαθητές τους που παθαίνουν τις πιο ακατάλληλες στιγμές «αθέλητη έπαρση της σημαίας» όπως λέει με πολύ χιούμορ η Βούλα Μάστορη. Της βγάζω το καπέλο. Με χαμόγελο θυμήθηκα πως η ίδια έχει μεγαλώσει δύο γιους. Το βιβλίο το αγόρασα κι εγώ για να το δώσω στο γιο μου – όχι ακόμη που μόλις έκλεισε τα δώδεκα γιατί θα πάει στράφι – αλλά …σε ένα-δυο χρόνια ή όποτε τέλος πάντων το χρειαστεί! Το προμηθεύτηκα όταν τον είδα να ψάχνεται αν έχει τρίχες «εκεί κάτω» όπως του είχαν εκμυστηρευτεί πως έχουν κάποιοι συμμαθητές του κι έπαθα μια κρίση άγχους και πανικού. Πώς να μιλήσω εγώ, γυναίκα ούσα, μεγαλωμένη με του κόσμου τα κόμπλεξ και τις ενοχές σε ένα αγόρι που αρχίζει να πηγαίνει παραπέρα, σε έναν κόσμο γοητευτικό μα άγνωστο σε εμένα; Βλέπεις κι ο μπαμπάς του μένει στην άλλη άκρη της πόλης γιατί έτσι αποφασίσαμε εμείς οι μεγάλοι οπότε …φασκελοκουκούλωστα. Το βιβλίο είναι από αυτά που λειτουργούν σαν λυτρωτικό μπάνιο που ξεπλένει τις ενοχές μικρών και μεγαλύτερων για το φύλο τους, τη σεξουαλικότητά τους. Θα το κρατήσω κοντά στο μαξιλάρι μου, να μου δίνει θάρρητα μέχρι να του το χαρίσω.

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Ευχαριστώ πολύ για την αναδημοσίευση.